zaterdag 24 mei 2014

Kwekker de kwek ik word GEK!

Kweekgras


Een heel land vol! En dan?
Ik weet niet of je het kent? Vast wel. Honden en katten kennen het ook. Ze eten het om te kunnen braken. Ik ben daar nooit zo happy mee want het braken gebeurt doorgaans na een wandeling met mijn hond Lucy. In plaats dat Lucy volgens oud heksen gebruik meteen iets teruggeeft aan de natuur van wat ze heeft genomen, heeft ze eerst nog wat tijd nodig om het gras in te laten werken. En dan ja hoor als ik het niet kan gebruiken hoor ik het al hortend en stotend ergens midden op een looppad (in huis wel te verstaan) belanden.

Wat dacht je van de namen?
Puinen, Kwekgras, Piskruid, Graspeen en Hondenhaar.

Er zijn wel 20 tot 40 soorten. Bij kruidengebruik wordt de Triticum repens gebruikt. De wortel werkt o.a. urinedrijvend. Let op: Dit is geen advies. Aan het gebruik van kruiden zijn risico's verbonden. Kruiden zijn heilzaam en al beschreven sinds de oudheid als zodanig. Raadpleeg bij het gebruik van kruiden altijd eerst een arts. Vooralsnog ben ik blij als ik er vanaf ben, met mooie Latijnse naam en al. In de kruidentuin is er geen plaats voor Kweekgras!

Breek je een wortel dan deelt deze zich gewoon net als een regenworm. Maar ja, een regenworm deelt zich dan eenmaal. Puinen doen niet anders dan delen. Aan de wortel van puinen bevinden zich meerdere uitlopers. En of dat nog niet genoeg is groeit het diep de grond in en maakt ook zonder het te breken uitlopende wortels bij. Al met al een goed geaard plantje wat net zo hard z'n best doet onder de grond als bovenop.

Uitgraven is een goede optie. Maar als je +/- 10 bij 30 meter grond hebt om te bewerken? Wat doe je dan?
Blaren en spierpijn...
Met een riek en een hark kom je een heel eind. Tegen de blaren wrijf ik een beukenbladblaadje en gelukkig staat er een knots van een beuk in de oude kloostertuin. Tegen spierpijn gebruik ik smeerwortelzalf.
Vanaf het begin af aan is het mijn bedoeling geweest om de kruidentuin een sociaal karakter mee te geven. Zodoende heb ik contact gelegd via de gemeente met het Riagg, PSW en de wijkraad. Gelukkig heb ik dan ook de nodige vrijwillige hulp. Zo heeft de klussendienst van het Riagg de grond gefreesd met de frees die ik met korting via de wijkraad kon huren. Er komen iedere week een paar vrijwilligers om de tuin een tuin te maken. Heel blij ben ik met alle hulp die ik krijg. Ik kan nog wel een paar extra handen gebruiken. Dus geef je op!




De eerste kruiwagen met onkruid, er zijn er al vele gevolgd, de hoop is gigantisch! Ook ik doe dit vrijwillig, lachend in de ochtend. Aan het einde van de dag blaren en spierpijn.

vrijdag 16 mei 2014

Hoe het zo kwam...

Na een verhuis van het o zo rustige Gilze naar het mooie Roermond waren we een groter huis rijker en een grote tuin lichter. Dat scheelt een hoop werk! Waar ik enorm gelukkig mee was, niet dat ons nieuwe huis doordat het zo groot is wel twee poetsvrouwen nodig heeft (zo rijk zijn we helaas niet) maar, dat ik geen gras meer hoefde te maaien. Ik ken generaties (vooral mannen) die het heerlijk vinden om gras zo gezond, kort, mosvrij, goed belucht enzovoorts te houden. Ik heb er niks mee! Mos is ook groen, toch? Een keer niet maaien en al deze voorgaande zaken beheersen je planning. Want teveel mos kan niet de bedoeling zijn van een gazon. De overwoekering: twee kontjes hoog gras> Het woord gazon is ver te zoeken.
Bij ons nieuwe (nou ja uit 1850) huis zit een stadstuin.
   Hier is geen plaats voor een gazon. 
Met alle drukte vanwege de verhuis, mijn gezin, de nieuwe omgeving moet een mens ook regelmatig relaxen. Zo ga ik altijd op hetzelfde plekje op de bank zitten genietend van een bakkie koffie. Mijn uitzicht is een overwoekerd terrein van wel vier kontjes hoog. Iedere keer dacht ik daar zou een mooie kruidentuin dienen te zijn. Na een paar maanden dit bedacht te hebben, heb ik de gemeente een brief geschreven in de hoop dat zij me konden helpen met dit terrein
Om een lang verhaal kort te maken dit terrein is het niet geworden. Maar het terrein wat ernaast ligt.
Ik heb het in bruikleen gekregen en ik ben hier heel gelukkig mee.
Met dank aan de gemeente en de apotheek.

Nu wil ik na een dankwoord niet rot doen... Maar kijk even naar de onderstaande foto van hoe het allemaal begon:


Slecht graskarma :)